پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت‌الله عبدالله احمدی شاهرودی
شنبه ۱۸/۱۱/۹۳
سوال: شما که حجیت ذاتیِ قطع را نمی پذیرید، تسلسل در حجیت را چه طور حل می کنید؟
جواب: منظور ما از این بحث که قطع حجیت ذاتی دارد یا نه؟ حجیت قطع نسبت به تکلیف است. ما حجیت ذاتی قطع نسبت به تکلیف را قبول نداریم ولی حجیت ذاتی غرض را چرا. بحث اعلام هم در همینجا است یعنی همانی که شیخ اعظم رحمه الله علیه در رسائل می فرماید: اعلم: أنّ المکلّف إذا التفت إلى حکم شرعیّ، فإمّا أن یحصل له الشکّ فیه، أو القطع، أو الظنّ.
گاهی ممکن است با وجود تکلیف، غرض در کار نباشد مثل این که در مورد جهل گفته می شود که تکلیف نسبت به عالم و جاهل، مطلق است ولی نسبت به جاهل غرض ندارد (به نکته عدم امکان علم به حکم در موضوع حکم) حال ما می گوییم ممکن است که در جایی که من علم به تکلیف دارم ولی شارع نسبت به آن غرض نداشته باشد.
سوال: این که حکومت اماره را نسبت به استصحاب، حکومت واقعی باشد در صورتی است که ما قائل باشیم در صورت غفلت، جعل حکم ظاهری معنا ندارد ولی ظاهرا شما نسبت به این مطلب تردیداتی داشتید.
جواب: درست است ولی در ما نحن فیه بحث در جایی است که اماره حتما قائم شده و واقعا خبر ثقه هم می باشد در این فرض دیگر حکومت واقعی است.
سوال: شما فرمودید کلام آخوند با احتمال اول از ورود که آقای خوئی مطرح فرموده نمی سازد زیرا ایشان قائل به موضوعیت یقین است. ولی ظاهر کلام آخوند این است که ایشان موضوعیت را قبول ندارد و قائل به جعل ملازمه بین حدوث و بقا است.
جواب: ایشان نسبت به یقین در حدوث این حرف را می زند ولی نسبت به نقض یقین به یقین یعنی یقین در غایت قائل به موضوعیت است.
